Γιατί άραγε;

Γιατί άραγε να μας ασκούν τόση γοητεία κάποιοι ήρωες της λογοτεχνίας ή του κινηματογράφου, που ενώ το γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι είναι φανταστικά πρόσωπα, κατά τα άλλα ταυτιζόμαστε μαζί τους και επιδιώκουμε να «ανακαλύπτουμε» λεπτομέρειες που αφορούν την προσωπική τους ζωή, ή να φανταζόμαστε την καθημερινότητά τους, τα αισθήματά τους, τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους; Πόσοι από μας δεν ταυτιστήκαμε με τα ξωτικά του ΄Αρχοντα, πχ τον Λέγκολας (αν και ‘γω προτιμώ σαφώς τον Χάλντιρ) ή ίσως τον Ρομπέν των Δασών, ή οποιονδήποτε άλλο; Όμως ο Πάτροκλος είναι κι αυτός με τον τρόπο του ένας ήρωας από τους πιο σημαντικούς, αφού μετά από το θάνατό του, το έπος φαίνεται να τρέχει πλέον με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, προς το τέλος του. Και ακόμα κι αν η Ιλιάδα δεν περιέχει το θάνατο και τις ταφικές τελετές για τον Αχιλλέα, υπάρχει πάντα η Οδύσσεια που τα περιλαμβάνει όλα. Κυκλοφορούν στην αγορά πολλές καλές μεταφράσεις των επών, αλλά ειδικά για την Ιλιάδα, η καλύτερη δουλειά πιστεύω ότι είναι του Ζαχαρόπουλου, η οποία παρόλο που είναι σε ποιητική απόδοση, ωστόσο είναι η πιστότερη από όσες διάβασα, κατά τη διάρκεια της έρευνας για το βιβλίο.
Αυτό όμως που πραγματικά με ενοχλεί είναι η χρήση της ιστορίας αυτής από διάφορούς επιτήδειους, για παράδειγμα, στην βιβλιοθήκη του Παν. Θεσσαλίας, σε πολλά βιβλία Ιστορικού και Δοκιμιακού περιεχομένου, βρήκα σχόλια και ηλεκτρονικές διευθύνσεις από φασίζουσες ομάδες ατόμων που διατηρούν ιστοσελίδες και blogs και καλούν τον όποιον αναγνώστη να ανατρέξει σε αυτές τις καταχωρήσεις, με το αμφίβολο περιεχόμενο. Τρέχα γύρευε δηλαδή, να βρεις άκρη με όλους αυτούς που έχουν αυτοανακηρυχθεί σε θεματοφύλακες της Ελληνικής ταυτότητας και περιφέρουν τον ξεχειλίζοντα εθνικιστικό ανδρισμό τους μέσα στο διαδίκτυο, χωρίς κατά τα άλλα να είναι ικανοί να παραθέσουν έστω και την ελαχιστότατη απόδειξη των λεγόμενων τους.
Πάντως θα άξιζε να ξαναθυμηθεί κάποιος, τα αρχαία που έκανε στο σχολείο, αν και κάποιος που γνωρίζει την Ελληνική σε ικανοποιητικό βαθμό, δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να καταλάβει το αρχαίο κείμενο και να συγκρίνει την ποιότητα και την πιστότητα της μετάφρασης, ακόμα κι αν αυτί δεν είναι κατά λέξη. Πάντως το βιβλίο δυστυχώς δεν προχωρεί, λόγω φόρτου εργασίας στο εργαστήριο, και είναι μάλλον πιο πιθανό να καταφέρω να το προχωρήσω μετά από τις γιορτές, όταν ίσως καταφέρω να εντοπίσω το κείμενο του Κόλουθου του Λυκοπολίτη (και πιθανότατα θα απευθυνθώ στον ίδιο τον μεταφραστή), το οποίο αναζητώ εδώ και ένα εξάμηνο τουλάχιστον, ενώ πρόκειται να κυκλοφορήσει και η «Χρηστομάθεια» του Πρόκλου, από τον Κάκτο.
Μέχρι τότε λοιπόν θα περιμένει το κείμενο και το blog του Πατρόκλου, και μετά τις γιορτές θα επανέλθω με περισσότερα.